|
Derginin Adı:
|
TESAM AKADEMİ
|
|
Cilt:
|
2015/1
|
|
Sayı:
|
1
|
|
Makale Başlık:
|
BIR TAHAYYÜL OLARAK KÜLTÜREL TRAVMA VE “SOYKIRIM” RETORIĞI
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
Cultural Trauma and “Genocide” Rhetoric as an İmagination
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
17.02.2015
|
|
Okunma Sayısı:
|
3
|
|
Makale Özeti:
|
Son dönemlerde “soykırım” iddiaları Diaspora’nın öncülüğü ve Ermenistan devletinin
büyük katkılarıyla ciddi bir uluslararası kamuoyu oluşturma retoriğine dönüştürülmüştür.
Bir tarafıyla “soykırım” iddiaları tarih ve ulusal kimliğin belirleyici unsuru
olarak görülmekte, diğer tarafıyla ise küresel siyaset açısından etkin bir propaganda
aracı şeklinde kullanılmaktadır.
Makale kapsamında yapılan analiz, bu genel görünümü içerisinde “soykırım” söyleminin
sosyolojik arka planına ışık tutmaya çalışmaktadır. Çünkü ortak hafıza ve
kolektif kimlikle ilgili herhangi bir büyük söylem, olayın temsil sürecine aktarılmasıyla
kazandığı toplumsal anlamla alakadar bir meseledir. Olaylar değil, onların
toplumsal temsile yansıyan görünümleri anlam üretirler. Bu ilişkisellikte “soykırım”
retoriği, Ermeni topluluğu üyelerinin ‘1915 olayları’ nedeniyle maruz kaldıklarını
düşündükleri travmatik etkilerin anlamının sosyolojik inşa sürecine yansıtılmasıdır.
Retorikle ilgili toplumsal algıların oluşmasına etki gösteren sosyo-kültürel etkenler
irdelenmelidir. Bu perspektiften ele alınan konu “kültürel travma” kavramsallaştırması
çerçevesinde çözümlenecektir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Alleged “genocide” claims, backed by the leadership of Armenian Diaspora and government,
have recently become an increasingly significant rhetoric in international
public opinion. Such claims constitutes a major determinant of history and ethnic
identity nexus on one hand, while on the other hand serve as an effective propaganda
in global politics.
This study provides an analysis of “genocide” discourse thereby shedding light on
its sociological background. Grand narratives about common memory and collective
identity impose a social importance and meaning to events at representation
phase. In this context, the study implies that the rhetoric of “genocide” is a product of
reflection of the traumatic effects supposedly experienced by Armenian community
during “1915 events”. It is encouraged to conduct more studies on determination of
socio-cultural impacts forming collective perceptions about the rhetoric concerned.
Scientific approach on the subject of the study is based on the concept of “cultural
trauma”.
|