|
Derginin Adı:
|
Littera Turca Journal of Turkish Language and Literature
|
|
Cilt:
|
2019/5
|
|
Sayı:
|
4
|
|
Makale Başlık:
|
REFÎK-İ TARSUSÎ VE MÜŞTEREK GAZELLERİ
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
REFÎK-I TARSUSI AND COMMON GHAZALS
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
11.02.2020
|
|
Okunma Sayısı:
|
1
|
|
Makale Özeti:
|
Müşterek gazeller, en az iki kişinin iştirakiyle yazılır. Belirli bir usulün takip edildiği bu tarz şiirlerde mısra ya da beyitler,
şairler tarafından belirlenen sıraya göre kaleme alınır. Müelliflerin karıştırılmasını önlemek maksadıyla mısra/beyit başlarına
şairlerin isimleri ya da isimlerinin ilk harfleri yazılır. İptidai düzeyde müşterek şiir yazmanın ilk örnekleri, cahiliye dönemi Arap
edebiyatında görülür. Bu gelenek, Türk edebiyatında daha çok gazel alanında sürdürülmüştür. Divan edebiyatında müşterek
gazelin ilk örneği, XVI. yüzyıl şairlerinden Ahî ve Vasfî tarafından yazılmıştır. XIX. yüzyılda bir artışın görüldüğü müşterek
gazel yazma geleneği, XX. yüzyılda da devam ettirilmiştir. Bu tarzı sürdürenlerden biri de Refîk-i Tarsusî’dir. Şairin tespit
edilen üç müşterek gazeli, Ezhâr Yâhûd Mecmû‘a-i Eş‘âr adlı eserinde yer almaktadır. Bu gazeller, Refîk-i Tarsusî ile her ikisi
de Kayserili olan Osman Azmî ve Serî Efendi tarafından kaleme alınmıştır. Bu çalışmada müşterek gazelin kökeni, müşterek
gazel kavramı, divan şiirindeki yansımaları araştırılmış, Refîk-i Tarsusî ve Ezhâr Yâhûd Mecmû‘a-i Eş‘âr’ı tanıtılmış, Osman
Azmî ve Serî hakkında bilgi verildikten sonra müşterek gazellerin transkripsiyonlu metinleri verilmiştir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Joint odies are poems written with the participation of at least two people. In such poems where a certain method is
followed, verses or couplets are written in the order determined by the poets. In order to prevent confusion of the authors,
the names of the poets or the first letters of the names are written at the beginning of the verse/couplet. The first examples
of writing common poetry at the beginning level are seen in the Arabic literature of the period of ignorance. This tradition
continued in the field of odies in Turkish literature. The first example of a common ode in divan literature, XVIth century
poets written by Ahi and Vasfi. The tradition of joint ode writing in which an increase was observed in the XIXth century,
XXth century was continued. One of those who maintain this style is Refîk-i Tarsusî. The three joint odies of the poet were
recorded in Ezhâr Yâhûd Mecmû‘a-i Eş‘âr. These odies were written by Refîk-i Tarsusî and Osman Azmi and Sheikh Serî, both
from Kayseri. In this study, the origin of the joint ode, the concept of joint ode and its reflections in divan poetry were
investigated, Refîk-i Tarsusî and Ezhâr Yâhûd Mecmû‘a-i Eş‘âr’ were introduced, and after giving information about Osman
Azmi and Sheikh Serî, transcript texts of the joint odies were given.
|