|
Derginin Adı:
|
Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi
|
|
Cilt:
|
2025/1
|
|
Sayı:
|
53
|
|
Makale Başlık:
|
Diatextual Exchanges and Appropriation Mechanisms in the Absurdist Tragicomedies of Tom Stoppard and Sanchis Sinisterra
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
Absürd Trajikomedilerde Diyatextüel Etkileşimler ve Sahiplenme Mekanizmaları: Tom Stoppard ve Sanchis Sinisterra Üzerine Bir İnceleme
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
25.06.2025
|
|
Okunma Sayısı:
|
0
|
|
Makale Özeti:
|
This article will apply the theoretical framework of intertextuality and hypertextuality to study appropriation mechanisms used in two absurdist tragicomedies: Guildenstern and Rosencrantz are dead (1966) by Tom Stoppard, and Ñaque, o de piojos y actores (1980) by José Sanchis Sinisterra. These two plays, both stylistically and generically influenced by Beckett’s Waiting for Godot, hold the same writing processes and purposes: that is, to take minor characters of their main hypotexts (Hamlet and El viaje entretenido, respectively) and convert them in main characters of their own, but also transforming them and implementing changes in structure, genre, and style. To break down these textual phenomena and their inter-textual procedures, some concepts will be introduced, restructuring both intertextuality and hypertextuality according to a new theory named as diatextuality. Specifically, this study will deepen in the transformations occurred in between these plays and their hypotexts, and how those transformations may affect, not only in the construction of the new texts, but also in the interpretation of the former.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Bu makale, iki absürd trajikomedi olan Tom Stoppard tarafından yazılan Guildenstern and Rosencrantz are dead (1966) ve José Sanchis Sinisterra tarafından yazılan Ñaque, o de piojos y actores (1980) oyunlarında kullanılan sahiplenme mekanizmalarını incelemek amacıyla, metinlerarasılık ve üstmetinsellik kuramsal çerçevesini uygulamaktadır. Her iki oyun da biçimsel ve türsel olarak Beckett’in Godot’yu Beklerken adlı eserinden etkilenmiş olup, benzer yazınsal süreçleri ve amaçları paylaşmaktadır: Ana altmetinlerinde (sırasıyla Hamlet ve El viaje entretenido) yer alan önemsiz karakterleri merkezî figürlere dönüştürmek, aynı zamanda bu karakterleri yapı, tür ve üslup açısından dönüştürmektir. Bu metinsel olguları ve metinlerarası işlemleri ayrıntılı biçimde çözümlemek adına, metinlerarasılık ve üstmetinsellik kavramları yeniden yapılandırılarak çiftmetinsellik adı verilen yeni bir kuramsal çerçeve sunulacaktır. Bu çalışma, söz konusu oyunlar ile onların altmetinleri arasında gerçekleşen dönüşümlere, bu dönüşümlerin yalnızca yeni metinlerin inşasına değil, aynı zamanda önceki metinlerin yorumlanışına nasıl etki ettiğine de derinlemesine odaklanacaktır.
|