|
Makale Özeti:
|
Asmanın (Vitis vinifera L.) önemli gen merkezlerinden biri ve bağcılık kültürünün anavatanı olan ülkemizde, 2003 yılı istatistiki verilerine göre toplam 565.000 hektar’lık bağ alanından yılda 3.850.000 ton yaş üzüm üretimi gerçekleştirilmektedir (Anonymous, 2003). Ülkemiz halen dünya bağ varlığı bakımından 4., üretilen yaş üzüm miktarı bakımından ise 5. sırada yer almaktadır.
İlimizdeki bağcılık uğraşı M.Ö. 3500-4000 yıllarına kadar dayanmaktadır. Lapseki (Lampsakos) ve Bozcaada (Tenedos)’da bulunan sikkeler üzerinde üzüm salkımı motifleri ile Dionysos’un figürlerine rastlanılması, Truva’da yapılan kazılarda ise içki kadehleri ve anforaların bulunması bunu kanıtlamaktadır (Dardeniz ve ark., 2001). Ancak, Çanakkale ili bağcılığı Cumhuriyet döneminde filoksera zararlısı (Daktulosphaira vitifoliae Fitch.), sebebiyle büyük bir tahribat yaşamış, 1930 ve 1940’lı yıllardan itibaren özellikle ova ve düz alanlardaki bağlar büyük ölçüde tahrip olmuştur. Filoksera zararlısının tahrip ettiği alanlar, Tekirdağ ve Çanakkale bağcılık kuruluşlarının katkılarıyla yeni bağcılığa geçilmek suretiyle hızla yenilenmiş, ancak bazı yöresel çeşitlerimiz bu aşamada kaybolma noktasına gelmiştir (Anameriç, 1964; Dardeniz ve ark., 2001). İlimiz bağcılığının bu kadar gelişmesinde bağcılık için son derece uygun olan iklim ve toprak özelliklerinin payı oldukça büyüktür. İklimsel özellikler yönünden merkez ilçedeki ortalama sıcaklık 14.8 °C, ortalama rüzgar hızı 4.6 m/sn, ortalama nispi nem % 72.2 ve ortalama yağış miktarı 615.5 mm’dir (Anonim, 1997/b). Çanakkale ilinde yetiştirilmekte olan Cardinal üzüm çeşidinin beslenme problemlerinin araştırıldığı bir çalışmada, incelenen toprak örneklerinin tamamında pH’ın uygun seviyede olduğu ancak organik maddenin düşük değerlerde bulunduğu tespit edilmiştir.
|