|
Makale Özeti:
|
Göçler genellikle tabiat şartları, iktisadî ve siyasî nedenlerden meydana
gelir. Göçler; oluş nedenleri dolayısıyla iç göçler ve dış göçler olarak algılanmakla
birlikte; dışarıdan içeriye, içeriden dışarıya ve içte olmak üzere üç ana
gruba ayrılır.
10 Ağustos 1950 tarihinde Bulgar Hükümeti, verdiği notayla 250 bin Bulgaristan
Türkü’nün 3 ay içerisinde Türkiye’ye kabulünü istemiş ve göçler başlamıştır.
Yaklaşık olarak 15 ay içerisinde 140 bin kişi Türkiye’ye göç etmiştir. Bu
süreç yaşanırken Türk ve Bulgar Hükümetleri de karşılıklı olarak birbirlerine
birçok nota vermiştir. 1951 yılı sonlarına doğru Türk Hükümeti, Bulgarların
göçmenler arasına sahte vizeli ve Çingene soyundan kimseleri sokması nedeniyle
sınırı kapatmıştır. Böylece 1950 yılı başından 1951 yılı sonuna kadar 154.393
göçmen Türkiye’ye gelmiştir. Bu göçler çeşitli anlaşmalara ve özellikle Türkiye
ile Bulgaristan arasında göçleri düzenleyen İkamet Mukavelenamesi’ne aykı-
rı olarak baskı ile gerçekleştirilmiştir. Tüm göçmenler iskânlı göçmen olarak
Türkiye’ye alınmışlardır. Bu şekilde Türk Hükümeti tarafından hepsi iskân edilmiş
ve ayrıca bu göçmenlere toprak verilmiştir.
1950-1951 yıllarında Bulgaristan’dan gelen göçmenlerden Çanakkale ve
çevresinde iskân edilme yerleri en fazla Çanakkale merkez ve köyleridir. Bunu
Yenice, Gelibolu, Biga, Çan, Bayramiç, Lâpseki, Ayvacık ve Eceabat ilçeleri izlemektedir
|